केही नबुझ्न मन छ

 

महेन्द्र राजमार्गको त्यो पल्लो कुनामा

काठको टाडे घरमा बसेर, स्टिलको ग्लासभरि

चियामा कोकिस चोपदै, कदमको रुखलाई नियाल्दै गर्दा

एउटा ठुलो जुलुस, महेन्द् राजमार्गमा देखिन्छ ।

 

मसरुम कट छोटो हेयर मै छोटै हाफपाइन्ट लगाएकी

जुलुस भन्दा नि झन्डा हेर्दै, आफ्नै बरण्डा भएको ३ वोटा मंध्ये

एउटा झन्डा निकाल्दै कदमको रुख मुनि हरियो झन्डा देखाछिन्

मुसुमुसु हास्ने पत्रकार अंकल जुलुस भित्रबाट हात हलाउछन ।

 

जुलुस गएपछी खुरूर कुदेर घर अगाडीको जल्पाईको रुखमा मुख अमिल्याउदा

अर्को जुलुस सोल्बेंडमा देखा पर्छ, जुलुस भन्दा नि झन्डा हेर्दै ।

आफ्नो बरण्डा भएको ३ वोटा झन्डा मंध्ये, एउटा झन्डा निकाल्दै

कदमको रुख मुनि रातो झन्डा देखाछिन्, हास्ने पत्रकार अंकल जुलुस भित्रबाट हात हलाउछन ।

 

अर्को दिन फेरी स्टिलको ग्लासभरि चियामा पाउरोटी चोपदै, कदमको रुखलाई नियाल्दै गर्दा

हास्ने पत्रकार अंकल एक्लै साइकलमा सुसेली मार्दै पेट्रोल पम्पबाट आरोलो झर्छन ।

चिनेपछि खुरूर कुद्दै, झरेको पहेलो कदम लाइ टोक्दै आज खोइ त झन्डा, खोइ जुलुस शोधछिन्

साइकलको अगाडी राखेको तिनकुने झन्डा निलो र रातो देखाउदै, “म मात्र यो झन्डाको हकदार” ।

 

मूसरुमे बालिका स्यागीमा छोटो हाफपेन्ट साडीमा बद्लिदा, जुलुस उस्तै रहेछ अनि झन्डा पनि

आज जुलुसको झन्डा हैन बरण्डामा भएको ३ वोटा  मंध्ये तेस्रो झन्डा लिन जान मन छ ।

अंकल  जस्तै तिनकुने झन्डा निलो र रातो देखाउदै, “म मात्र यो झन्डाको हकदार” भन्न मन छ

क्रान्तिमा हैन शान्तिमा चियामा कोकिस चोप्दै केहि नबुझ्न मन छ ।

नमिता पौडेल