सम्झनाको दियो बालेर हेर्दा

धपक्क बलेको उसको अनुहार आइदिदा

यो मनत मेरो चराझैँ माथि माथि उडीदिन्छ

कपासझैँ हलुको भएर बसीदिन्छ

बाहिर एकास्सी ठुलो पानि पर्न थाल्छ

हावा हुण्डरी आउन थाल्छ

म भित्र बाट दियो जोगाउन खोज्छु

झ्याल ढोका सबै बन्द गर्छु

माथि को सानो दुलो बाट, जोड संग आएको  

हावा ले मेरो दियो निभाईदिन्छ

म झल्लास हुन्छु अनि उसलाई खोज्छु

अन्धकार ले उसको अनुहार ढप्प छोपीदिन्छ

तर म डराएको छैन, जिन्दगि को हावा हुरी पक्कै रोकिन्छ

तिमि लाई म बाट टाडा बनाउने समय फेरी मै संगै झुक्छ

धर्य राख तिमि, समय ले तिमि लाई पनि बोलाऊछ

विश्वास गर आफैलाई विश्वासले फेरी अर्को विश्वास जित्छ